Obciążenie przekładnika prądowego

Impedancja obwodu wtórnego wyrażana jest w omach, kąt współczynnika mocy nazywany jest obciążeniem. Zwykle wyraża się ją jednak w postaci mocy pozornej w kVA i znamionowego prądu wtórnego przy określonym współczynniku mocy. Ten współczynnik mocy nie jest współczynnikiem mocy prądu wtórnego przekładnika prądowego.
Znamionowe „obciążenia” przekładników prądowych i napięciowych odnoszą się do maksymalnego obciążenia w woltoamperach (VA), które można przyłożyć do zacisków wtórnych, bez błędów przekładni i kąta fazowego przekraczających dopuszczalne granice. Obciążenie zależy od liczby podłączonych przyrządów lub przekaźników i typowych wartości ich poszczególnych obciążeń.
Oznaczenie zacisku CT:
Oznakowanie terminala identyfikuje:
a) Uzwojenie pierwotne i wtórne.
b) Sekcje uzwojenia, jeśli występują.
c) Względne polaryzacje uzwojeń i sekcji uzwojeń; I
d) Ujęcia pośrednie, jeśli występują.
Metoda znakowania CT:
1. Zaciski należy wyraźnie i trwale oznaczyć na powierzchni lub w środku
ich bezpośrednim sąsiedztwie.
2. Oznakowanie składa się z liter, po których następuje lub, w razie potrzeby, poprzedzone jest:
liczby. Litery pisane są wielkimi literami.
3. Wszystkie zaciski oznaczone P1, S1 i C1 powinny mieć zawsze tę samą polaryzację
natychmiastowy.
Krzywa namagnesowania: -
Krzywa namagnesowania przekładnika prądowego pokazuje charakterystykę wzbudzenia typowej zorientowanej stali elektrotechnicznej. Krzywą wzbudzenia można podzielić na cztery główne obszary (i) od początku do punktu kostki (ii) od punktu kostki do kolana (iii) obszar kolana (iv) obszar nasycenia. Punkt przegięcia definiuje się jako miejsce, w którym 10% wzrost gęstości strumienia powoduje 50% wzrost ekscytujących amperozwojów.
Ochronny przekładnik prądowy zazwyczaj obsługuje nadmierny zakres gęstości strumienia rozciągający się od punktu kostki do obszaru kolana powyżej, podczas gdy pomiarowy przekładnik prądowy ma gęstość strumienia tylko w obszarze punktu kostki.
przed nasyceniem gęstość strumienia w rdzeniu jest proporcjonalna do amperozwojów. Po osiągnięciu nasycenia indukcyjność magnesowania staje się niska, a całkowity prąd pierwotny jest wykorzystywany do wzbudzenia samego rdzenia, dlatego zanika wtórna moc wyjściowa przekładnika prądowego.
Nasycenie trwa do momentu, gdy pierwotny prąd przejściowy spadnie poniżej poziomu nasycenia. Przy energii w strefie nasycenia przekładnik prądowy zachowuje się jak obwód otwarty. Trudno jest uniknąć nasycenia w warunkach zwarcia. Efektem nasycenia jest zmniejszona moc wyjściowa, a co za tym idzie zmniejszona prędkość przekaźników nadprądowych. W przekaźnikach różnicowych nasycenie zakłóca równowagę i wpływa na stabilność zabezpieczenia.
Krzywą nasycenia przekładnika prądowego zazwyczaj wykreśla się w woltach wtórnych w funkcji prądu wzbudzającego mierzonego w uzwojeniu wtórnym. Dla wymaganej wielkości napięcia wtórnego stopień nasycenia można zobaczyć na krzywej i jest również wskazywany przez wielkość prądu wzbudzającego wytwarzającego to napięcie.