Współczynnik strat dielektrycznych oleju transformatorowego jest ważną właściwością, która odzwierciedla stan oleju i jego zdolność do izolowania transformatora. Współczynnik strat, znany również jako tangens delta, jest definiowany jako stosunek energii utraconej na ciepło podczas zastosowania napięcia AC do zmagazynowanej energii i jest wyrażony jako wartość bezjednostkowa.
Ogólnie rzecz biorąc, niski współczynnik rozpraszania wskazuje, że olej jest dobrym izolatorem, natomiast wysoki współczynnik rozpraszania może wskazywać na obecność zanieczyszczeń, wilgoci lub innych problemów, które mogą naruszyć integralność systemu izolacji. Dlatego monitorowanie współczynnika rozpraszania jest krytycznym aspektem konserwacji transformatora i może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów, zanim przerodzą się w poważne awarie.
Istnieje kilka technik pomiaru współczynnika strat oleju transformatorowego, w tym metoda elektrody zanurzonej w oleju i metoda częściowego rozładowania. Obie te metody obejmują zastosowanie sygnału AC wysokiego napięcia do oleju i pomiar powstałego prądu, który można wykorzystać do obliczenia współczynnika strat.
Oprócz monitorowania współczynnika rozpraszania ważne jest również regularne przeprowadzanie analizy oleju w celu oceny ogólnego stanu oleju i określenia, czy konieczna jest konserwacja lub wymiana. Może to obejmować testy zawartości wilgoci, kwasowości, utleniania i innych czynników, które mogą degradować olej i wpływać na jego wydajność.
Współczynnik rozpraszania dielektrycznego oleju transformatorowego jest kluczowym parametrem zapewniającym niezawodną i bezpieczną pracę transformatorów. Monitorując tę właściwość i wykonując regularną analizę oleju, personel konserwacyjny może pomóc zidentyfikować potencjalne problemy i podjąć działania naprawcze, zanim doprowadzą one do kosztownych przestojów i uszkodzeń sprzętu.